„Whole life in a suitcase” Akademia Tańca Zawirowania (grupa projektowa - Ukraina) choreografia: Alona Omelina, Angelina Zabelina (Альона Омеліна, Ангеліна Забеліна) wykonanie: Анна Милославская, Аня Завгородняя, Алёна Хныкина, Даша Чекина, Настя Опанасюк, Лиза Филина, Соня Сидорак, Маша Баташвили, Ульяна Торопова
Nigdy nie wyobrażaliśmy sobie, że pewnego dnia wszystko, na co ciężko pracowaliśmy przez lata będzie musiało zmieścić się do jednej małej walizki. Do szczęścia nie potrzeba wiele – poczuliśmy to jak nigdy wcześniej. Spakować całe życie do małej walizki, wziąć tylko najpotrzebniejsze rzeczy.
Gdziekolwiek zmierzasz, zawsze zabierasz ze sobą swoje wspomnienia, marzenia, nadzieje. To jest Twój wewnętrzny spokój, Twój świat, bogactwo. To Twój życiowy dobytek, który nie ma rozmiaru, limitu, ograniczeń.
DemeNtiA
"DemeNtiA" Akademia Tańca Zawirowania (grupa projektowa) choreografia: Piotr Jeznach wykonanie: Aleksandra Osińska, Aleksandra Kilczewska, Aleksandra Ziółkowska, Dominika Znajdek, Eka Madziarowicz, Izabela Wróblewska, Jana Nedelko, Justyna Orzechowska-Janicka, Kamila Rastawicka, Magdalena Olędzka, Maria Rząca-Spodar, Matylda Kucharska, Milena Suska, Monika Zienkiewicz, Nadia Dideńko, Weronika Banul
Choreografia "DemeNtiA" Piotra Jeznach porusza temat pamięci człowieka oraz problemów z nią związanych. Demencja to choroba mózgu wpływająca na obniżenie zdolności poznawczych, w tym zapamiętywania. Szacuje się, że liczba osób dotkniętych tą chorobą jest równa populacji Polski. Tak naprawdę cierpiących przez nią ludzi jest znacznie więcej - to rodzina, lekarze, opiekunowie. Na demencję nie ma lekarstwa.
Choreografia składa się z kilku luźno powiązanych scen rozgrywających się w trzech różnych wymiarach. Jeden z wymiarów to relacje z osobami z zaburzeniami pamięci. Pozostałe dwa dzieją się w znacznie mniejszych wymiarach - a ich interpretacja niech będzie indywidualnym przeżyciem każdego widza.
O czym jest ten spektakl? O wojnie. O życiu. O Tobie. Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach.
Jesteśmy grupą tancerek z Ukrainy, pochodzimy z różnych części kraju. Możesz nas nazwać uchodźcami. Mamy to szczęście, że jesteśmy bezpieczne. Mamy okazję podzielić się czymś, co tak bardzo nas zraniło. Mamy szansę mówić o czymś o czym jesteśmy już zmęczone mówić. Jak jedna decyzja zmieniła nasz świat. Jak jedna decyzja wpłynęła na życie milionów niewinnych ludzi.
Zapraszamy was na spektakl o naszej Ukrainie. Zapraszamy was na spektakl o naszych wspomnieniach, marzeniach, nadziejach, życzeniach, o naszej miłości do ojczystej ziemi.
Prawie JesTeam
„Prawie JesTeam” Akademia Tańca Zawirowania (grupa projektowa Project for YOU) choreografia: Stefano Silvino wykonanie: Klara Szela, Iza Wróblewska, Piotr Szyc, Matylda Kucharska, Iza Weyher, Agata Kwiatkowska, Sonia Marcinkiewicz, Aleksandra Piasta, Weronika Banul, Joanna Majsak
"Stefano Silvino zaczyna swoją opowieść od obrazu uporządkowanej grupy, stojącej z podniesionymi rękoma w jednym rzędzie przed horyzontem sceny. Młodzi tancerze wyglądają jak podporządkowani, stosujący się do wytycznych, reguł i zasad. Nie ma w owej otwierającej scenie niczego niepokojącego, dokąd jedna z tancerek nie wyrwie się z tego układu zamkniętego… Jakby ktoś wyrwał z muru jeden kamień, ten kluczowy odpowiadający za całą konstrukcję. Kamień się toczy, a kolejni bohaterowie powoli, jak w zwolnionym tempie, upadają na ziemię, by przetoczyć się na podłodze i ustawić taki sam mur z ciał, tyle że od przodu sceny. To ciekawe rozwiązanie choreograficzne nieczęsto można zobaczyć w teatrze, bo przecież rzadko który twórca decyduje się na zasłonięcie przestrzeni gry przed oczami widowni. Przekonująco wyglądał ten moment w realizacji wideo – ciemne sylwetki ograniczały niemal całkowicie widoczność, a spomiędzy nich widać było jedną postać, która została sama, poza społecznością, na marginesie życia". (fragment recenzji "Układ zamknięty" Sandra Wilk, Strona Tańca)
Spektakl "Zatrzymane" zrealizowany z grupą projektową Akademii Tańca Zawirowania to instalacja choreograficzna, dla której punktem wyjścia są wybrane zdjęcia Śródmieścia Warszawy. Wydarzenie stanowi kontynuację czerwcowej inicjatywy "Fotografie ze Śródmieścia" w choreografii Elwiry Piorun.
Fotografie ze Śródmieścia
"Fotografie ze Śródmieścia" Akademia Tańca Zawirowania (grupa projektowa) choreografia: Elwira Piorun wykonanie: Amanda Nabiałczyk, Ewelina Chaberska, Krzysztof Łuczak, Małgorzata Nowak, Marine Hovhannisyan, Julia Sadowska, Marzena Cabajewska, Zofia Opławska
Taneczno-teatralny projekt „Fotografie ze Śródmieścia” zrealizowanego został przez grupę projektową Akademii Tańca Zawirowania, dla której choreografię przygotowała Elwira Piorun.
Spektakl ma charakter prezentacji różnego rodzaju pamiątek fotograficznych z historii oraz współczesności dzielnicy Śródmieście, jest zbiorem przemyśleń, zaskoczeń czy fascynacji związanych z tą warszawską dzielnicą. Młodzi tancerze szukają własnych odpowiedzi na pytania: Z czym nam się kojarzą konkretne zdjęcia? Jakie wywołują odczucia i skojarzenia? Jakie mają dla nas znaczenie?
Afrykańskie Baśnie
"Afrykańskie Baśnie" Akademia Tańca Zawirowania (grupa projektowa) choreografia: Marta Kosieradzka Wykonanie: Weronika Banul, Martyna Dmitroca, Julia Grabowska, Amelia Grzywaczewska, Ada Tymińska, Leeloo Morgan, Natalia Magdziarz, Sonia Marcinkiewicz, Kamila Rybacka, Maria Rząca-Spodar, Julia Sadowska, Klara Szela, Anna Tytus, Amelia Zagrodzka Warsztaty tańca afrykańskiego: Viola Wojciechowska
"Afrykańskie Baśnie" to projekt teatru tańca inspirowany tradycyjnymi opowieściami, baśniami Afryki oraz jej przyrodą, kulturą, tańcem i muzyką oraz podejściem do życia jej mieszkańców. Źródłem inspiracji była także książka jednego z najsłynniejszych polskich pisarzy, Ryszarda Kapuścińskiego pt. "Heban".
Spektakl powstał z tęsknoty za słońcem, przestrzenią i podróżami do nieznanych miejsc, za poznawaniem nowych kultur i za za odkrywaniem światów innych, niż te które znamy z codziennego życia.
Premiera online.
Bestiarium
Choreografia i reżyseria: Marta Kosieradzka Występują : Jagoda Bednarek, Martyna Byczkowska, Patrycja Ćmiel, Aleksandra Czyżewska, Magdalena Czyżewska, Joanna Gabrysiak, Aleksandra Kamińska, Leeloo Morgan, Marta Olewińska, Marta Rusiecka, Kamila Rybacka, Dominika Szymańska
Wyjątkowa realizacja Marty Kosieradzkiej, spektakl inspirowany prozą Julio Cortazara, argentyńskiego pisarza, tłumacza, filozofa i intelektualisty argentyńskiego. Jednego z najsłynniejszych twórców prozy latynoamerykańskiej i klasyka światowej literatury XX wieku. Krążące pomiędzy rzeczywistością, snem, a nawet magią, pełne niepowtarzalnej atmosfery opowieści posłużyły jako punkt wyjścia do stworzenia choreografii i dramaturgii spektaklu.
Jest to próba stworzenia dialogu pomiędzy literaturą a językiem i tańca, konfrontacji tych dwóch gatunków sztuki. Dwanascie kobiet tworzy wspólnie na scenie niezwykły, oniryczny świat zawieszony gdzieś w bezczasie, w którym humor miesza się z melancholią i tęsknotą. Widzowie razem z tancerkami odbędą magiczną podróż przez sny i opowieści, przez zadymione, pełne dźwięków tanga kawiarnie Beuenos Aires, jego ruchliwe i tłoczne ulice. W tej pełnej przygód podróży napotkają prawidziwe, ale też zdeformowane, widziane w krzywym zwierciadle postaci z poetyckich opowieści Cortazara.
Lilith
Choreografia: Elwira Piorun Wykonanie: Olga Briks, Joanna Dębska, Aleksandra Kostrzewa, Amanda Nabiałczyk, Ewa Noras, Małgorzata Nowak
Lilith to mało znana postać, chociaż występuje zarówno w Biblii, jak i w tradycji żydowskiej. Miała być pierwszą żoną Adama, niestety była zbyt niezależna, więc została zastąpiona przez uległą Ewę. W wielu starożytnych opowieściach jest symbolem kobiecego wyzwolenia, ale jednocześnie, w konsekwencji nieposłuszeństwa mężczyźnie, jest prototypem wszelkiego rodzaju demonów żeńskich: czarownic, wampirzyc i wiedźm. Do dziś inspiruje twórców w różnych dziedzinach sztuki, pobudza wyobraźnię i zmysły. Lilith to obraz kobiety diabelsko-anielskiej, która fascynuje, ale jednocześnie przeraża. To kobieta uwodzicielsko-niszczycielska, wieczna femme fatale. Mimo wielokrotnych prób wyparcia jej z tradycji, ośmieszania i wiązania z nią jedynie negatywnych cech, wciąż pozostaje źródłem inspiracji, symbolem kobiecości oraz uniwersalnym ponadczasowym archetypem.
Where is Pablo?
“Wszystko co możesz sobie wyobrazić, jest prawdziwe” P .Picasso. Spektakl inspirowany życiem i malarstwem Pabla Picassa. Jednym z głównych motywów malarstwa tego malarza były kobiety- i w życiu i w sztuce fascynowały go i inspirowały, był uzależniony od ich talentów, piękna, zainteresowania. Na obrazach Picassa kobiety przybieraja wszelkie możliwe formy- od zupełnie zdeformowanych, ubranych w kubistyczne kształty przez eteryczne, romantyczne, liryczne aż po dramatyczne przedstawienia kobiet przeżywających dramat wojny. Co stałoby się, gdyby kobiety z obrazów doszły do głosu, stworzyły własny świat, zostawiając Pabla za jego drzwiami? Czy to co wyobrażone może stać się prawdziwe?
Premiera: 22.06.2018
Reżyseria i choreografia: Marta Kosieradzka Wykonanie: Liwia Aninowska, Lidia Bojarska- Łojewska, Patrycja Ćmiel, Małgorzata Górska, Klaudia Kalicka, Joanna Pączkowska, Agata Rutkowska, Julia Sobolewska, Agnieszka Wronowska, Małgorzata Wysocka Muzyka: Adriano Fontana, Steve Reich, Murcof, René Aubry Zdjęcie: Piotr Łęcki
Ravnfjær
Ravnfjær to spektakl oparty na mitologii nordyckiej oraz na zwyczajach i rytuałach ludności Normańskiej z przełomu VII-XII w. Jest to swoisty collage, który w abstrakcyjny sposób zabiera w podróż po sagach i mitach. Podobnie jak na inne indoeuropejskie systemy wierzeń, na mitologię nordycką składają się mity o bogach i boginiach, bohaterach, cudownych krainach, powstaniu oraz końcu świata. Możemy znaleźć tu m.in. historie olbrzymów i karłów, śmierć Baldura, perypetie Lokiego, proroczą przepowiednię Ragnaroku, jak i nawiązania do świąt i obrzędów obchodzonych przez Normanów na cześć swoich bogów. Ravnfjær (czyt. :ravmfjer) przekładając z języka norweskiego oznacza „krucze pióra” co wpasowuje się metaforycznie w strukturę spektaklu, ukazując mnogość i wielowarstwowość poruszanego tematu. Sam kruk jest symbolem śmierci, wojny ale i mądrości. Jest także jednymi z atrybutów Odyna - boga Wszechojca, któremu towarzyszyły dwa kruki o imionach Hugin (Myśl) i Munin (Pamięć).
Koncept i Reżyseria: Artur Grabarczyk Choreografia: Artur Grabarczyk oraz tancerze Wykonanie: Agata Baran, Agnieszka Brzezińska, Stanisław Bulder, Sylwia Czubińska, Włodek Kołobycz, Kasia Kuzka, Beata Miernik, Oliwia Pierzchała, Izabela Prokopek, Alicja Wójtowiec, Konrad Zagajewski Kostiumy: Iwona Raczyńska, Weronika Cudzik Konsultacja: Joanna Lichorowicz-Greś Muzyka: collage
Warszawa i ja – tańczący z historią
Warszawa i ja – tańczący z historią. Czy to, co pamiętamy jako rzeczywiste, nie jest przypadkiem historią przeczytaną w książce, obrazem z obejrzanego filmu czy relacją z gazety? Któż to rozpozna? Nie na darmo politycy próbują dla własnych celów manipulować pamięcią zbiorową, a co za tym idzie – również indywidualną. Wystarczy poczytać podręczniki historii wydawane w różnych czasach. Różnią się od siebie w kwestiach zasadniczych. Ale kiedy trzeba odtworzyć nie tylko fakty, ale także atmosferę danych czasów, pozostaje nam jedynie pamięć. Nie zastąpi tego żadna dokumentacja, która najwyżej może trochę pomóc... A czasami warto to wytańczyć.
Opieka artystyczna: Elwira Piorun, Magdalena Engelmajer Obsada: Lidia Bojarska-Łojewska, Dagmara Izbicka, Krystyna Jezuita, Krzych Kibart, Anna Kostrzewska, Beata Kubalska, Jagoda Maciaszek, Barbara Markowska, Iza Prokopek, Krzysztof Roszkowski, Wanda Seroczyńska, Małgorzata Świderska.
Iść czy nie Iść
Iść czy nie Iść. W trakcie czteromiesięcznej pracy, pod okiem choreografki Małgorzaty Piastowskiej uczestnicy starali się znaleźć odpowiedź na pytanie IŚĆ CZY NIE IŚĆ? Zadawali sobie pytania takie jak: Czy chcę tam iść? Czy się boję? Waham się? Zawracam? Czy coś mnie blokuje? Co mnie inspiruje? Co sprawia, że działam?
Premiera projektu odbyła się 31 stycznia 2016 roku.
Choreografia i koncept: Małgorzata Piastowska Wykonawcy: Tomasz Bieńkowski, Aneta Gralak, Celestyna Król, Karolina Osytek, Krzysztof Roszkowski, Magdalena Sawicka, Ula Wawrzyńczyk, Mateusz Wróblewski, Małgorzata Wysocka
Quo Tendis
W XXI wieku coraz ciężej jest nam zatrzymać się na chwilę, aby zastanowić się, co tak naprawdę liczy się w życiu. Mamy coraz mniej czasu, gonimy za pracą, sukcesami, przyjemnościami. Szukamy szybkich i intensywnych doznań. Czasami walczymy o przetrwanie a czasem o kontrolę. Gubimy siebie w odbiciu otaczających nas ekranów telefonów i komputerów. Kontakty miedzy ludźmi słabną razem ze zdolnością wyrażania emocji i rosnącym znieczuleniem. Powoli zatracamy własną indywidualność, prywatność i autonomię. Dokąd tak naprawdę zmierzamy? Jakie kierunki obrać, aby być szczęśliwym. Co zrobić, by nie popaść w pułapkę szeroko pojętego konsumpcjonizmu i dezorientującego pędu życia. Breath, work, buy, consume then die.
Premiera projektu odbyła się 3 kwietnia 2016 roku.
Taniec i Jato opowieść o indywidualnościach – o swoistym „ja”, które często kryje się za kreacją tancerza na scenie. Taniec i Ja to: dwanaście zdań, dwanaście podejść, dwanaście różnych indywidualności, dwanaście osobistych relacji z tańcem. Premiera projektu odbyła się 10 grudnia 2016 roku. Celem projektu było wyzwolenie w młodych ludziach kreatywności. Warsztaty miały pomóc uczestnikom odpowiedzieć sobie na pytanie „czym dla mnie jest taniec, czy mogę za jego pomocą wyrazić własne emocje, jakie funkcje taniec pełni w moim życiu?”. Chcieliśmy, by młodzi ludzie uczestniczący w projekcie uświadomili sobie, jaki potencjał zawarty jest w tańcu, w ich własnym ciele, to jak wielkie znaczenie ma uświadomienie sobie własnej indywidualności w grupie.
Prowadzący: Małgorzata Piastowska, Albert Ciastek Wykonanie: Julia Błaszczyk, Aleksandra Pietras, Sylwia Czubińska, Kinga Brzuchacz, Kaja Sońta, Sonia Egner, Aneta Socowa, Patrycja Nosiadek, Alicja Wójtowiec, Gosia Górska, Beata Miernik, Konrad Zagajewski
Poruszenia
Poruszenia to projekt zrealizowany pod opieką Elwiry Piorun w ramach Akademii Tańca Zawirowania. Premiera projektu odbyła się 20 kwietnia 2016 roku. Uczestnicy projektu wykorzystywali technikę tańca współczesnego, aby odkryć w sobie ich wrażliwość, emocje i zaangażowanie.
Taniec jest ruchem ludzkiego ciała najczęściej związanym z muzyką i rytmem, zwykle nie służy czemuś konkretnemu, jest w swojej istocie niepraktyczny. A co się dzieje, kiedy jest obserwowany z zewnątrz? Czy jest takie miejsce, w którym taniec przestaje być tylko przyjemnością, a staje się sztuką albo wewnętrznym przeżyciem; poruszeniem jakiejś ważnej emocji , która może wyzwolić nową energię, zarówno u wykonawcy, jak i odbiorcy.
Choreografia: Elwira Piorun Tancerze: Ewa Rams, Marta Zaręba, Patrycja Wasiak, Katarzyna Romanowska, Paulina Pomorska, Agnieszka Szkopińska, Aleksandra Komarnicka, Sylwia Jasińska, Aleksandra Kanas, Małgorzata Wysocka, Lidia Bojarska, Norbert Narożnik, Tomasz Bieńkowski
.jpg)
.jpg)
